Mój wybór, to moja droga, to moje życie

Hej!
  Napiszę tylko troszkę, bo już późno.. Muszę powiedzieć, że ostatnio dużo się nasłuchałam.. dużo dowiedziałam i jestem z jednej strony zaskoczona, a z drugiej rozczarowana... czym? A raczej kim?... Ludźmi. Nie znam wszystkich dobrze, ale czasem im bliżej kogoś poznaje tym bardziej mnie ta osoba rozczarowuje lub nawet przeraża. Moje przyjaciółki i kilka innych osób powiedzieli mi, że wyglądam na taką straszną kujonkę, inni, że na taką małą, młodszą, grzeczną, poukładaną; jeszcze inni, że na pierwszy rzut oka myśleli, że jestem taka paniusia co se myśli... Tak mi powiedziały najbliższe osoby, dziwne.. I przykre, że ludzie oceniają mnie w taki sposób. Nie wiedzą jaka na prawdę jestem, lecz z drugiej strony nie muszą mnie tak dobrze znać, nie muszą wszystkiego wiedzieć. Nie lubię wścipskich ludzi, a już najgorsi są tacy, którzy przyjdą tylko z pretensjami i zaczynają się wkurzać na mnie, a ja nie wiem o co chodzi ;D To jest śmieszne po prostu. Powinno się trzymać pewien dystans do innych, bo oni po prostu tacy są, tak czy siak nie można im powiedzieć pewnych rzeczy lub zachować się w pewien sposób, by nie usłyszeć od nich wyrzutów i narzekań.
  To takie moje osobiste wyznanie, taka iskierka szczerości..

A tu się bawiłam z nowym programem :)